Beste luisteraar,
Dit is onherroepelijk een tijd van rouw. Collectieve rouw, omdat we afscheid moeten leren nemen van het idee dat we onschendbaar zijn en alles kunnen controleren. Omdat we nu al heimwee hebben naar de zorgeloosheid van weleer. Voor mij is het ook een tijd van rouw omdat mijn vader vorige week is vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Dat klinkt nu een beetje als een indianenverhaal, maar het is helaas trieste werkelijkheid. Ik knijp even in mijn arm. Jawel. Dat vorte virus is hem gelukkig bespaard gebleven, maar dat het afscheid met mondmasker moest gebeuren en zonder knuffels en in zeer beperkte kring valt zwaar.
Ik heb nooit ellenlange gesprekken met hem gevoerd. Mijn vader was een man van weinig woorden. Maar wij hadden wel een onuitgesproken akkoord. Ik begreep hem en hij mij. Hij verdedigde mij en ik hem. Ik kreeg van hem de vrijheid te mogen zijn wie ik wilde. Hij was ook trots op wat ik deed, maar dan wel zonder het uit te spreken. Ik moest het uit de blik in zijn ogen halen en heb het van horen zeggen.
Mijn vader was nog veel meer. Hij was een lieve, een voorzichtige, een aan-het-raam-wachtende, een genietende, een begripvolle, een ongedurige, een handige, een bezorgde, een koppige, een trotse, een verstandige, een bescheiden, een loyale en dus ook een zwijgzame man.Van dat alles blijft nu enkel dat laatste over.
Maar geen nood. Want dat waren we al van hem gewend.
Het afscheid dat we in beperkte kring moesten houden, paste misschien wel goed bij zijn bescheidenheid. Dat ik nu over hem vertel in dit middagjournaal zou hem wellicht hoogst ongemakkelijk maken. Maar ik doe het toch, want ik ben even koppig als hij was.
Ik weet dat hij mijn middagjournaals de afgelopen jaren met meer dan grote belangstelling beluisterde, meestal gekluisterd aan de smartphone van mijn broer. Dan zei hij iets als: “dat kan hij toch goed, onze Johan”. Een zuinig compliment dat ik enkel via een omweg mocht ontvangen.
De zorgeloosheid van weleer die is weg. Mijn vader ook.
Daarom dat ik even van de radiogolven gebruik maak om nog te zeggen: het compliment is aangekomen, vader, merci. Voor alles.
Beluister hier.
Wie zich herkent in dit verhaal, of wie zich geraakt voelt, kan hier op deze site altijd zijn of haar verhaal met me delen. Hieronder of via een privébericht.
Johan Terryn is professioneel gecertificeerd coach, mediacoach, schrijver en acteur.
Meer info vind je op deze website.