Beste luisteraar,
Plots lag er een mail uit Nederland in mijn postbus. “We willen graag aandacht besteden aan je podcast Tot onze grote spijt in ons NPO Radio5 programma Volgspot. Het gaat om een kort live telefonisch interview vandaag. Zou je mij z.s.m. willen bellen? (Nederland)”
Z.s.m., dat zei men vroeger tegen a.s.a.p.
Ik kreeg een lieve redactrice aan de lijn die vroeg of ik die avond omstreeks 12 over 8 een kort live telefonisch interview kon geven over mijn podcast. Ik moest even nadenken: ik zou omstreeks 12 over 8 die avond namelijk ergens onderweg zijn met de wagen. De lieve redactrice hielp me door te zeggen dat ik dan best met de auto even aan de kant ging staan. En zo geschiedde.
Omstreeks 5 over 8 diezelfde avond begin ik vanachter het stuur uit te kijken naar een plek om me aan de kant van de weg te zetten. Dat lukt niet meteen en daardoor krijg ik omstreeks 7 over 8 toch een ferme druk in mijn onderbuik ter hoogte van de blaas. Het is zeker 10 over 8 wanneer ik er uiteindelijk in slaag mijn auto aan de kant te zetten. Ik bedenk me dat ik die twee overblijvende minuten best nog gebruik om mijn blaas even te ledigen. Ik stap uit en kijk rond. De dichtst bijzijnde boom is honderd meter verder. Ik haast me. Maar net wanneer alles lekker begint te lopen, rinkelt mijn telefoon in mijn broekzak. Ik weet precies wie het is. Het is het Nederlandse NPO Radio 5 programma Volgspot dat mij kort live via deze telefoon in mijn broekzak in uitzending wil brengen. Sneller plassen lukt niet. Gelukkig blijft de telefoon trillen. Wanneer ik uiteindelijk opneem, zegt die lieve redactrice dat ze al een beetje in paniek was.
Ik blijf uitermate kalm en zeg “Oh, dat was nergens voor nodig.”
“Wat is het geluid op de achtergrond? Kan je in je wagen gaan zitten?” vraagt de lieve redactrice. Ik kijk. Die staat honderd meter terug. “Hoeveel tijd heb ik nog?” vraag ik. Vijftien seconden zo bleek.
Wanneer de presentator zijn aankondiging maakt, glijd ik compleet buiten adem op de passagierszetel. Ik vraag me af of ik een woord ga kunnen uitbrengen en probeer mijn adem onder controle te krijgen. “Johan Terryn,” zegt de presentator, “maakte daarmee de best beluisterde podcast ooit in Vlaanderen.” Mijn al ontregelde adem stokt nu volledig. Hoe moet ik dat nu weer rechtzetten? Maar de presentator vertelt rustig door en vat de eerste aflevering alvast gevat samen. Wanneer de eerste vraag komt, zijn we alweer een minuut verder en lijkt iets wat al lang gepasseerd is rechtzetten onmogelijk. Twee minuten later leg ik in. Een kort live telefonisch interview is zo voorbij maar we gebruiken wel nog altijd woorden uit de tijd dat een telefoonhoorn in een haak paste. Mijn adem heeft eindelijk weer het juiste ritme gevonden. Ik schuif me weer achter het stuur en rij verder naar mijn bestemming. Ondertussen is heel Nederland in de waan dat ik bijzonder succesvolle podcasts maak. Het is tussen twee ontregelde ademhalen in dat fake news ontstaat.
Johan Terryn is verhalenverteller, podcastmaker, boekenschrijver en acteur. Zijn voorstelling 'Tot Onze Grote Spijt' loopt vanaf het najaar 2023 in Vlaamse theaters.