Beste luisteraar,
Vorige week droeg ik een dag lang hoge hakken, maatje 44, en ik kan u verzekeren, het waren mijn maatjes niet. Voor u denkt dat er zich nieuwe feiten in mijn leven afspelen: ik stond op de set van een televisieserie het beste van mezelf te geven in de vorm van een als vrouw opgeklede man. De kippenfilets lagen op mijn borstkas. Het haar plakte geregeld in mijn lippenstift. De lak zit nog onder mijn nagelriemen.
En daar hoorden dus ook die hakken bij. Ik zeg u dit alles opdat u er zich een beeld bij zou kunnen vormen. Maar ik kan me ook voorstellen dat dat momenteel niet zo heel goed lukt. Die twee uur in de schminkstoel zit je zelf ook met verbazing toe te kijken hoe je spiegelbeeld verandert.
In mijn bijzijn waren drie dragqueens die me toefluisterden dat ze die hakken ook en alleen maar aantrekken op het moment dat ze optreden. Een man blijft een man, afzien doen we niet als dat niet strikt gezien nodig is. Een pijntje wordt al gauw een groot pijntje, u kent het stereotype wel. Toch droeg ik de pumps een hele dag door. Je wil in je rol blijven en op een of andere vreemde manier droegen die hakken daartoe bij.
Een elegant stapje ontwikkelen op die stelten bleek het moeilijkst. En dus probeerde ik voor dag en dauw onder het toeziend oog van de dames van styling en make-up en van de drag-afdeling opnieuw te leren lopen. Mijn zelfzekere stap was plots veranderd in een instabiel huppeltje. Het voelde aan als met de hakken over de sloot.
Ik zou me nu kunnen afvragen waarom vrouwen die dingen in ’s hemelsnaam dragen, maar daar ga ik enkel stereotiepe antwoorden op kunnen verzinnen. Je kan maar hopen dat iedereen draagt waar die zich goed bij voelt. Dat iedereen sterk in eigen schoenen staat. En kijk, daar ging die rol net over. Zo gauw de camera draaide, verdween dan ook wonderwel elk ongemakje. Een rol spelen is even in andermans schoenen lopen, ook al hebben die hoge hakken.
Beluister Johan's nieuwe podcast "Tot Onze Grote Spijt" waarin mensen vertellen over hun, jawel, Grote Spijt.