Beste luisteraar,
“Gekke pyjama,” dacht ik, toen Fabrizio, beter bekend als the bachelor, voor de derde nacht op rij naast een romantische date kroop. Ik was niet meer zo goed aan het opletten, want ik wist al wat er ging komen. Dat hij zich zo op zijn gemak voelde bij haar en dat zij toch wel iets bijzonder bij hem teweeg bracht. Of dat in zijn hart was of in zijn broek, daar had ik het raden naar en dat deed ik dan ook maar. Ik moet nog veel leren over de liefde maar dit hoofdstuk kende ik al.
Ieder mag op zijn manier op zoek gaan naar de liefde natuurlijk, het is zo al moeilijk genoeg. Maar het viel me wel op dat de genaamde Fabrizio vooral afwachtte of zijn date zich bloot gaf. Pas wanneer ze zich genoeg openstelde voor hem, kon hij zelf iets beginnen voelen. Alsof hij verstoppertje speelde en vanuit zijn schuilplek riep: “Kom me maar zoeken! Ik zit achter de jacuzzi!” De drie dames gingen naarstig op zoek en begonnen daarbij van alles te voelen, terwijl hijzelf op een eenzame vlakte bleef.
Dat kan ook niet anders, zo’n programma moet immers spannend blijven tot het eind. Dus moet zo’n bachelor op 107 verschillende manieren zien te zeggen dat het met iedereen die overblijft nog wel zou kunnen gaan gebeuren. Zo krijg je natuurlijk makkelijk de naam om een player te zijn.
Ik betwijfelde plots of teveel keuze wel de weg is naar de ware liefde. En of een romantisch sprookje waarbij maar één van beide partijen zich openstelt, niet eerder een griezelverhaal is. En of die gekke pyjama - nu zag ik het scherper, het was eigenlijk één grote onesie van tattoos - het niet onmogelijk maakt om je écht bloot te geven.
Intussen lees ik in de krant dat het sprookje al uit is: “Zij miste mij, maar ik had het te druk.” Aldus Fabrizio. Heb je de hele tijd gezocht naar iemand die zich écht oprécht voor je openstelt, je niét als een player wil zien, gaat ze je nog missen ook. Het is ook altijd iets met de liefde.
Johan Terryn maakt dit jaar een podcast en theatervoorstelling over spijt. Als je mee wil werken aan dit project, stuur je spijt-verhaal naar hetuurblauw@johanterryn.com