Beste luisteraar,
Langzaamaan wordt duidelijk welke ravage de pandemie heeft aangericht. Bij mij kwam dat tot uiting toen Wim Oosterlinck me vroeg drie boeken te selecteren voor zijn podcast. Ik vind zo’n vraag prettig maar bovenal een hele verantwoordelijkheid. Nadat ik drie keer had overwogen het aanbod vriendelijk af te wijzen, besloot ik toch eerst de oefening voor mezelf te maken. Ik keek naar mijn boekenkast en stelde de ravage van de pandemie met eigen ogen vast.
Dat het me nog niet eerder was gaan opvallen heeft te maken met het feit dat ik nieuwe boeken, die ik nog moet lezen, op mijn nachtkastje verzamel. Een grote stapel die maar moeilijk kleiner wordt, aangezien ik in een hoger tempo boeken koop dan lees.
Maar in mijn slaapkamer heeft u niets te zoeken, terug naar mijn boekenkast. Die bleek op een goede dag toen ik netjes in mijn kot bleef en er verder niets omhanden was een metamorfose te hebben ondergaan. Terwijl vroeger alles netjes gerangschikt stond : Nederlandstalige literatuur, Engelstalige literatuur, non-fictie, poëzie, stonden de boeken nu gerangschikt per kleur. Het moet in een opwelling gebeurd zijn, een opperste staat van verveling ook, maar het resultaat was wel dat ik geen enkel boek terug vond.
Ik heb eens een vriendin gehad die dat ook deed, ik heb haar daar toen liefdevol mee uitgelachen, maar het stond wel goed in haar interieur. En u weet ook, beste luisteraar, dat wij met zijn allen nooit voorheen zoveel aandacht hebben gehad voor ons interieur als tijdens de opeenvolgende lockdowns. Het exterieur was namelijk gesloten. Ik was wel even fris vergeten dat die vriendin de wonderlijke gave heeft om boeken te onthouden met hun kaftkleur en dus zo moeiteloos een boek kan terug vinden. Die gave mis ik helaas, waardoor ik dus inspiratie zoekend voor die podcast, geen enkel boek terug vond.
Ik heb niet beleefd afgezegd evenwel. Want gelukkig en geheel toevallig ook bleek mijn selectie van drie boeken nog op mijn nachtkastje te liggen. Bij deze mag u dus een gouden raad op zak steken: als je geen visueel geheugen hebt, schik je boeken nooit op kleur want ze zijn verloren voor de eeuwigheid en verworden tot interieur.
Johan Terryn is auteur van het boek 'Het uur blauw' en speelt momenteel de voorstelling 'Het Uur Blauw' en maakt later dit jaar een nieuw theaterproject onder de titel 'Tot Onze Grote Spijt'.