Beste luisteraar,
Zo’n lockdown, dat is toch echt iets waarvan we nooit hadden gedacht dat we dat ooit nog gingen meemaken. En hoewel de samenhorigheid groot lijkt, worden ook de verschillen
tussen ons bloot gelegd. Je hebt de optellers, de Robinson Crusoës die het aantal dagen in de muren van hun kot kerven. Ik ben meer een afteller. Ik heb nood aan hoop en perspectief.
De eerste twee weken van de quarantaine kon ik nog hele dagen op social media zitten kijken hoe andere mensen en bedrijven elk hun steentje probeerden bijdragen aan de corona crisis. Influencers maakten zich zoals gebruikelijk nuttig met hashtags: #wastuwhanden of #ikredlevens. Het was mooi om zien.
En omdat ikzelf niet meteen in actie was geschoten om mijn tijdelijke nutteloosheid te compenseren, heb ik die nachten slecht gedroomd.
Zo droomde ik toen dat ik uit daad van burgerzin mijn naam had veranderd. Van Johan Terryn naar Johan Blijftopuweigenterryn. Het zijn ocharme 15 extra letters maar ik dacht daarmee, in mijn droom, een enorme impact te hebben op de samenleving… Ik zou telkens ik mijn naam zei de mensen herinneren aan dé belangrijkste corona maatregel.
Toen ik in mijn droom de deur opendeed en zag dat de postbode had aangebeld, bleek hij de brief bij te hebben die mijn officiële naamsverandering bevestigde. Ik wees trots op mijn burgerzinnelijke inspanning en vroeg de postbode om ook uiteraard de post voor Johan Terryn te blijven bezorgen. Maar dat het nu dus Blijftopuweigenterryn was. En dat dat uiteraard voor hem niet gold. Ik zag hem een beetje schuchter kijken. Waarop ik zei dat ik heel dankbaar was dat hij zijn ronde nog deed. Hij keek twijfelachtig, waarop ik luid en voor de hele straat begon te applaudisseren. “Dit applaus is voor u,” zei ik. “Uit dankbaarheid.” Mijn postbode durfde nog nauwelijks boven zijn kepie uit te kijken. “En dat witte laken dat daarboven uit het raam hangt, is ook voor u!” zei ik enthousiast. Nooit had ik me nuttiger gevoeld.
Ik werd badend in het zweet wakker. En als ik tegenwoordig mijn postbode zie, knik ik beleefd, licht onzeker of de man niet simultaan dezelfde droom heeft gehad.
Het is tijd voor hoop en perspectief, denk ik nu. Iets voor aftellers zoals ik die dat vuile witte laken, dat al weken uit het raam hulpeloos hangt te supporteren, graag eens in de was willen steken.
Beluister hier.
Johan Terryn is professional certified coach, mediacoach, schrijver en acteur. Meer info op deze website. Reageren kan hieronder of in een privébericht.