Als je een doemdenker bent, is het leven één grote ‘tempel van doem’ en verder gebeurt er niks.
Beste luisteraar,
Ik hou van positieve gedachten en ik ben er als coach ook absoluut van overtuigd dat het die gedachten zijn die ons als mens tot meer in staat stellen. Als je een doemdenker bent, is het leven één grote ‘tempel van doem’ en verder gebeurt er niks. Klaar.
Nee, ik hang liever aaneen van de positieve vezels.
Filmpjes met dieren op het internet behoren dan ook tot mijn favoriete tijdverdrijf. Het is vaak schattig en er zit altijd een vorm van hoop in.
Zo zag ik onlangs een filmpje van twee bruine beren in het hooggebergte. Ze deden een wandelingetje. Ik denk om een frisse neus te halen, want veel voedsel leek mij niet te vinden in de eeuwige sneeuw. Mama, de grote beer, liep voorop en pakte een nogal steile klim door de sneeuw. Haar berenjong volgde moedig maar verloor zijn grip en gleed een paar meters naar beneden. Het beertje herpakte zich, maar hetzelfde deed zich opnieuw voor. En opnieuw en opnieuw. Wanneer die kleine beer na een 5-tal minuten kostbare internettijd eindelijk bijna boven was, stak de grote beer een poot naar hem uit, in een nogal ongemakkelijke zwaai, waardoor de kleine beer nu echt een veertigtal meter naar beneden gleed. De moeizame tocht begon van voor af aan. Ondertussen zag je de moeder boven over de bergkam kijken en zenuwachtig heen en weer draaien. Gek, hoe zo’n bruine beer dan plotsklaps in een ijsbeer verandert als het op gedrag aankomt.
Ik ga nu het einde al verklappen, voor mensen die dit verhaal anders niet goed aankunnen. Het komt goed. De kleine geraakt boven en het wandelingetje kan worden verder gezet.
Ik vind dit soort filmpjes leuk. Het toont waar het in het leven om draait.
Soms moet je hard knokken. En in het beste geval staat daar iemand op toe te kijken. Als je in de put zit moet je er zelf uitklimmen, niemand gaat mee in de put afdalen, zelfs je moeder niet. Maar als je doorzet, kom je d’er wel. Zoiets.
Social media staan vol van dit soort filmpjes. Sinds kort zelfs het eerder professionele LinkedIn. Daar zag ik een social media experte uit Cyprus -weet ik veel hoe dat mens op mijn tijdlijn terechtkomt, zij is daar expert in- dit filmpje posten met bijhorend inspirationeel gekraai: “Together is better! Struggling is easier when someone is there to encourage us. Nobody should face their problems alone.”
Nu nodig ik u echt uit om dat filmpje te bekijken. Het enige wat moeder en kleine beer samen doen is gaan wandelen. Voor de rest is er niks samen aan. En al zeker geen aanmoediging. Het is de moeder die om te beginnen een onverantwoord steile weg kiest, het is de moeder die met een onhandige draai van haar poot de kleine echt meters terug naar beneden laat donderen, en het is diezelfde moeder die zenuwachtig staat te draaien tot de kleine weer boven is. Struggling is verdekke moeilijker als er iemand op uw vingers staat te kijken.
Als je mensen wil inspireren op social media, forceer dan geen positieve gedachten waar ze niet zijn.
Het enige positieve wat moeder de beer gedaan heeft, is die kleine de dieperik in duwen. Zo leert hij zijn plan trekken. Zet dat daar dan bij. Maar verbrod mijn lievelingsfilmpjes niet met inspiratieloze inspiratiequotes.
Johan Terryn is creative leadership coach en mediacoach, en herneemt in het voorjaar 2019 zijn voorstelling "De Ingehuurde Man". Vind de speellijst op www.johanterryn.com