Beste luisteraar,
"Ik doe het, Morgen, dat ik het zeker zal doen. Morgen, zeker voor de noen."
Mensen die een echte snor kunnen laten groeien, herkennen ongetwijfeld de lyrische tekst van het nummer “Morregen” van Belgian Asociality uit 1994.
Terwijl ik het in mijn hoofd neurie, dringt de vraag zich aan mij op of Mark Vosté, de zanger van deze Mechelse punkgroep, datgene wat hij wilde doen ondertussen al gedaan heeft. We zijn 2018, 24 jaar verder.
Uitstelgedrag is iets fascinerend. En je eigen uitstelgedrag in de gaten houden is helemaal meta.
Het lijkt wel of we onze dromen en plannen en productiviteit graag netjes opbergen in een klein doosje met de naam Morgen. Een magisch doosje, dat wel, want er kan eindeloos veel in. Veel meer dan in die gigantische dag die vandaag heet.
Nu ik dat zeg: een hipster versie van zo’n doosjes lijkt mij wel een gat in de markt, iets met een coole print en typografie uit New York. Ik neem bij deze het patent.
Ook het schrijven van dit middagjournaal over uitstelgedrag is een vorm van procrastineren voor mij. Want eigenlijk, eigenlijk beste luisteraar, ben ik in afwachting van inspiratie om een nieuwe theatershow te schrijven.
Afgelopen weekend speelde ik de laatste voorstellingen voor dit seizoen van De Ingehuurde Man. En ik brei er dan nog wel een volgend seizoen aan, (de boekingen lopen nog, beste programmatoren) toch wil ik al een nieuwe brei opsteken. Een nieuwe tekst voor het seizoen erna.
Daarbij valt het mij op hoeveel je kan doen in de plaats van schrijven. De meest uitzonderlijke activiteiten dienen zich totaal onverwacht aan en lijken hoogdringend. Je teennagels knippen, je kelder voor één derde opruimen, de koffiemachine ontkalken, een pot augurken leeg eten of een cool ontwerp tekenen voor op dat hippe doosje.
Een beetje schrijver weet dat je je niet kan permitteren om te wachten op inspiratie. Je begint gewoon te schrijven en je ontdekt later wel waarover het nu precies gaat.
De oneindige hoeveelheid geschreven brol die je zo produceert, dient om je creatieve geest vrij te maken van elke ballast die het verhaal (dat je nog moet schrijven) in de weg staat.
Zo klinkt dat als ik als coach van creatieve geesten een advies formuleer.
Nu: jezelf coachen is redelijk moeilijk. Maar je eigen advies in de wind slaan is redelijk belachelijk. Dus bij deze: ik ga u laten. Ik moet dringend een hip doosje met een coole print en typografie uit New York gaan open wrikken.
Herbeluister via https://radio1.be/tag/middagjournaal
