Beste luisteraar,
Net op het moment dat ik me afvroeg wat vriendschap alweer inhield en of ik mezelf niet te veel aan het isoleren was en of ik wel voldeed als vriend, wist ik het plots weer.
We stonden in een park in Gent. Twee mannen van middelbare leeftijd die elkaar lang omhelsden terwijl de regen een niet onaardige poging deed daar een eind aan te maken.
We hadden elkaar net iets toegewenst voor het nieuwe jaar. Nu ja, toegewenst, het was niet dat het over een goede gezondheid ging en veel werk en minder corona. Nee, we hadden elkaar lang niet gezien, zoals dat onze gewoonte is en we hadden naar elkaars wroetende, worstelende leven gepolst. Tussen de zinnen en de stiltes door hadden we daarin ook het verlangen gehoord dat in de ander leefde.
Dat verlangen erkenden we door het uit te spreken als wens. Zo kwam het dat we daar in die lange omhelzing stonden. Terwijl het bleef regenen. Terwijl een groep fluorescerende kinderen ons kwetterend voorbij wandelde, terwijl een hond even twijfelde maar dan toch niet tegen onze benen kwam pissen, terwijl de wolken weer openbraken.
Vanop afstand moet het geleken hebben alsof we elkaar niet meer gingen loslaten maar dat deden we uiteindelijk wel. We zagen in elkaars gezicht de tranen die we in het lichte aritmische schokken van onze lijven hadden voelen ontstaan. En we wisten weer wat vriendschap was. Elkaar liefdevol tot diep in het binnenste aanraken en erkennen. Een wens die in uzelf leeft horen verwoorden door de ander. Dat is vriendschap.
Johan Terryn is acteur, auteur en coach. Hij speelt dit seizoen de voorstelling Het uur blauw. Hij maakt een nieuwe voorstelling over Spijt. En hij host de nieuwe podcast Seks Verandert Alles.
Comments