Beste luisteraar,
Al enkele weken heb ik de gewoonte om met mensen af te spreken in een bos rond de klok van 5 uur ’s ochtends. Voor u zich allerlei viezigheden begint in te beelden, a dirty mind is a joy forever, dat doe ik voor mijn nieuwe podcast Het Uur Blauw. Had je me een jaar geleden gezegd dat ik ooit naar het zonlicht ging wandelen met mensen in rouw, ik had je voor gek verklaard. Maar kijk, het gebeurt en ik, mijn wandelpartner en mijn luisteraars hebben er deugd van.
Hoewel het donker is, hoewel we elkaar in de meeste gevallen nog nooit gezien hebben, toch moeten we geen anjers opspelden of andere tekens afspreken om elkaar te vinden.
Meestal staat mijn auto er eerst, sta ik ergens met mijn hand in de lucht vogeltjes op te nemen, en komt er een tweede auto aangereden. Waardoor ik noodgedwongen mijn opname stop.
Iemand stapt uit. Ik zie geen gezicht maar ik ken wel al een naam en een verhaal. Er volgt een serene goeiemorgen, waarin ook te horen is dat het opstaan moeite heeft gekost. Het is een bijzonder moment. Het heeft iets van een ritueel. Hoewel we twee onbekenden zijn voor elkaar, weten we dat we ook iets gemeen hebben. We zijn allebei iemand kwijt. Het gesprek begint en duikt meteen de diepte in.
Wat we onderweg te zien en te horen krijgen, is de wereld in het wild :
een konijn of 700, een gans of 65, een vos of 1, een dakloze in een slaapzak, een verwarde vrouw die de hond uitlaat, een bonte specht, een man op een fiets die 10 keer opnieuw voorbij komt, een motorrijder in het pikkedonker op een bospad.
De echte Vlaamse wildlife komt tot leven. Je kan er zo de stem van Sir David Attenborough onderzetten. “The motor biker seems to feel the urge to drive hard through the dark woods in order to avoid a lockdown GAS fine.”
Na een uur is de zon op. Pas als ik een gezicht zie bij het verhaal nemen we afscheid. We hebben de wilde wereld zien wakker worden en zijn al die tijd op 1,5 meter van elkaar verbonden geweest.
Johan Terryn is coach, acteur en presentator en maakt de podcast Het Uur Blauw, ism DeMorgen en Humo.
Comments