Beste luisteraar,
Ik heb me door een goede vriendin laten vertellen dat ze er in Nederland al een woord voor hebben. Corona-nazi. Dat is lekker rechttoe rechtaan. Het betreft iemand die al vanop 10 meter afstand “1,5 meter!” roept. Of als je onderweg even blijft praten met iemand: “zijn jullie wel een bubbel?” Of zoals ik onlangs mocht meemaken toen ik een eindje ging lopen en een vliegje in mijn mond kreeg. Wat leidde tot een hevige, zij het plaatselijke, hoestbui. En ik te horen kreeg dat ik in mijn kot moest blijven als ik ziek was. Als je ziek bent, beste man, kan je niet gaan lopen.
Corona-nazi’s voelen zich gesterkt door het optreden van de politiemensen die ze bellen wanneer er naar hun zin wat te veel mensen op een plein zitten. Ook al houden die met al hun gezond verstand afstand van elkaar. Het kriebelt dan in hun handpalmen en voor ze’t zelf goed en wel beseffen hebben zo’n corona-nazi’s dan al de blauwe lijn gebeld. Eigenlijk wil zo iemand graag alleen op de wereld zijn, maar dan met meer blauw op straat. Een contradictie die doet denken aan verplicht vrijwilligerswerk, georganiseerde chaos of oorverdovende stilte. Hoe hard je ook die twee wil verzoenen, het lukt niet.
Onze beleidsvoerders proberen stilaan weer om te schakelen naar de regel van het gezond verstand. Zo was die viermensenbubbelregel in de praktijk vrij onuitvoerbaar, maar -zo klonk het dan- pas hem toe met gezond verstand.
Ik weet het, beste luisteraar, die zogenaamde corona-nazi’s en laten we dat scheldwoord maar achterwege, zijn eigenlijk bang. En als we bang zijn, is het moeilijk om te vertrouwen op andermans gezond verstand. Want dat ontbreekt ook af en toe.
Zoals bij mensen die al eens een rustige barbecue opzoeken. Of zoals bij mensen die hun veilige bubbel niet meer uit durven voor we écht àlles weten over het virus.
Vroeg of laat zullen we dat risico toch weer moeten nemen. Ook al doet ons dat naar adem happen. Een wijs spreekwoord, dat ik hier en nu ter plekke uitvind, zegt immers: “Als je loopt zonder mondmasker voor je mond, loop je het risico dat er een vlieg in vliegt.”
Johan Terryn is coach, acteur en presentator en maakt momenteel de podcast Het Uur Blauw.