Beste luisteraar,
Soms vertelt een autocorrectie meer over jezelf dan je zou willen. Toen ik onlangs in een chat gesprek het onderwerp doe-het-zelven aansneed (vraag me niet waarom want dat zou ons te ver leiden maar iemand had zelf een trap in haar huis gemaakt en ik moest dat even bewonderend bevragen).
Doe-het-zelven dus. Toen veranderde mijn overijverige telefoon dat automatisch in “doe-het-zelden”, waarmee meteen mijn staat van dienst als handige Harry werd ontbloot.
Want ja, ik geef grif toe: ik doe het zelden. Vroeger, in mijn eerste huis dorst ik alles zelf nog doen... van ramen zetten tot verf van de deuren branden, maar dat was eerder een spaarzaamheidje dan een handigheidje.
Nu wacht ik geduldig tot een professioneel bekwame doe-het-zelver zich een gaatje in de agenda vindt. Zo wacht ik al ongeveer vier jaar op de gevelbezetter, die ik bij deze nogmaals oproep om dit jaar mijn huisje niet voorbij te rijden. Ik weet het, vier jaar is te lang om te wachten. Ik had al lang een ander onder de arm moeten nemen. Maar mij daarin opjagen, ik doe het zelden.
Zo kun je je autocorrectie eigenlijk beschouwen als een gratis bijgeleverde waarzegster. Een Madame Soleil waar je helemaal geen vragen hoeft aan te stellen. Je kijkt in het glazen scherm, je typt bijvoorbeeld “geluk” en als er dan “gelul” verschijnt dan weet je vanzelf dat het je dagje niet wordt.
Wacht ik typ even ‘gevel’ om te zien wat Madame Soleil daarvan denkt. Ze schrijft “geveld”. Ok, dit is een duidelijke boodschap. Het is tijd om een andere gevelbezetter aan te spreken.
Mochten er nu toevallig gevelbezetters luisteren die zeggen, wij kunnen die doe-het-zelder uit de nood helpen, dan hoor ik het graag van u. Of om het met autocorrect te zeggen : dan hoop ik het graag van u.
Johan Terryn is acteur en auteur en bezieler van het project Het Uur Blauw.
Laat hieronder weten welke grappige autocorrecties jullie al verzamelden...
Kommentare