Beste luisteraar,
Mijn favoriete hobby is gesprekken afluisteren op een terras. Dat mag u gerust weten. Voorlopig doe ik dat nog niet in clubverband, maar gelijkgezinden zijn er altijd te vinden. Sinds kort kan ik mijn hobby binnen de toegestane uren weer uitoefenen, ook al wordt het mij daarbij niet makkelijk gemaakt. Als je momenteel het gesprek van je buurtafel mee kan volgen, is dat namelijk het beste bewijs dat de tafels te dicht bij elkaar staan. In post corona kan je maar een paar woorden meepikken als je echt je oren spitst. Maakt u zich geen zorgen, ik wis alle informatie automatisch binnen de 14 dagen, zo goed is mijn geheugen nu ook weer niet.
En wat ik dan moet vaststellen na een paar afluistersessies is het volgende: alle gesprekken gaan nog àltijd over corona. Nu vraag ik mij af: als we allemaal zo coronamoe zijn, waarom praten we er eigenlijk nog de hele tijd over?
In onze eigen bubbel, en in aansluiting daarop de bubbel die op sociale media op algoritmische wijze rondom ons is gecreëerd, denkt iedereen zowat hetzelfde. Ik zei het al: Gelijkgezinden zijn er altijd te vinden.
Daarom is het misschien dringend tijd dat we weer aan de toog gaan hangen. Op twintig centimeter van de klant naast je. Zodat we nog eens kunnen praten en pintelieren met mensen die een àndere mening hebben. Het wordt stilaan duidelijk dat dat ook belangrijk is voor onze mentale gezondheid, anders worden we gek van ons eigen gelijk. Zo gek dat we aan onze terrastafeltjes blijven bevestiging zoeken bij gelijkgezinden. En worden we plots hevig boos en verontwaardigd als we ontdekken dat er mensen zijn die anders denken.
Het zou niet slecht zijn nog eens te kunnen ervaren dat je hoogoplopende discussies kan hebben en tegelijk toch een pint met elkaar kan blijven drinken. Dat je altijd gewoon kan afsluiten met “Schol” en "Ieder zijn gedacht”. Want dat is gezond voor ons. Mocht er nog een volgende golf komen, vind ik het daarom verdedigbaar -en ik zeg dit puur voor de sport van het toogdebat- dat we niet de scholen prioritair open houden maar wel de kroegen. Dan hoor ik misschien nog eens interessante dingen als ik mensen afluister op een terras. Schol. Ieder zijn gedacht.
Johan Terryn is acteur en auteur en bezieler van het project Het Uur Blauw.