Ik heb een doosje vol dingetjes die ik bijhoud om ze weer weg te kunnen kieperen.
Beste luisteraar,
Ik heb een goed systeem om dingetjes te bewaren. Het is een doosje. De dingetjes waar ik het nu over heb zijn o.a. een paar vreemde munten, een batterij, bonnetjes van een festival van 5 jaar terug, twee knopen en een veter, een halve balpen, een sleutelhanger, een rolletje met nog drie pepermuntjes, en de reservesleutel van een fietsslot dat niet het slot is dat momenteel op mijn fiets zit.
Allemaal dingen die je wel eens plotsklaps keihard nodig zou kunnen hebben. Net zoals de stapel flyers die onder dat doosje ligt, van pizzeria’s die mogelijk alweer lang gesloten zijn.
Om op zo’n plotsklapse momenten voorbereid te zijn, heb ik dus dat doosje. Zodat ik tegen eender wie die in mijn buurt loopt, kan zeggen: “Ah, daar heb ik wat voor en het zit in mijn doosje.”
Waarop ik dan trots de keukenlade opentrek, het doosje te voorschijn tover en vervolgens een kwartier door de rommel rommel. Om uiteindelijk te melden: “Of ik dacht toch, dat ik dat had.”
Want vaak spelen zo’n momenten van plotse nood zich af, vlak na momenten van opruimwoede.
Ik besef nu dat de belangrijkste reden waarom ik dat doosje heb dus niet is dat ik in nood snel een oplossing vind tussen de rommel. Nee, ik heb het doosje vooral om om de zoveel tijd de hele inhoud weg te kieperen. Omdat dat oplucht. En omdat ik mezelf er zo aan herinner dat ik wanneer ik iets nodig heb zoals een schroefje of een moertje, ik best wel een passende oplossing vind in de nabijgelegen doe-het-zelf-zaak.
Dat besef is belangrijk voor mij, want als mensen me nu vragen waartoe coaching eigenlijk dient, kan ik daar veel beter dan voorheen op antwoorden. Ik vertel dan het verhaal van mijn doosje. En dat het oplucht om af en toe alle opgespaarde ballast weg te ruimen, ook in onszelf, om plaats te maken voor nieuwe inzichten en perspectieven. Want al die oude denkpatronen die, net als die dingetjes in mijn doosje, hoopten ooit nog van pas te komen, zijn daarom nog niet de beste manier om naar nieuwe uitdagingen te kijken in het leven.
Om te kunnen groeien heeft het voor ons mens zin om af en toe dat doosje uit te kieperen en vol genoegen naar een leeg doosje te kijken en je af te vragen waarmee dat de komende jaren alweer gevuld kan worden.
Beluister dit Middagjournaal.
Johan Terryn is creative leadership coach en schrijft momenteel aan zijn nieuwe theatervoorstelling.