Het was de laatste. Alweer een week geleden in Nazareth. Vreemd gevoel, want de voorstelling "Nooit Van Niks Iets" kleeft al sinds 2013 aan mijn systeem. Van de eerste letter op papier tot het laatste applaus: drie jaar van mijn leven.
Vooraf was ik bang: ga ik zo'n publiek wel blijven boeien? Zal ik het zelf wel leuk vinden om altijd alleen de baan op te moeten? Het was meer dan de moeite. En dat ook en vooral door de reactie van het publiek.
Midden op de foto zit Erik met zijn twee handen in de lucht. Hij was er altijd voor de juiste lichtjes en muziekjes. Dank je Erik. You rock.
